نياز روز افزون به انرژي الكتريكي و نيز هزينه هاي بالا سوخت فسيلي و بحث آلودگي محيط زيست مهندسان را بيش از پيش به استفاده از انرژي هاي نو معطوف ساخت. انرژي باد ارزان ترين و مناسب ترين شكل انرژي هاي نو مي باشد. ساخت پره هاي ايرفول پيچيده خيلي مشكل بوده و در ضمن بايد درجايي نصب مش شد كه سرعت باد زياد باشد و در سرعتهاي باد زياد احتمال شكستن پره اي كه فقط به يك تكيه گاه متصل باشد زياد است مضاف بر اينكه پره ها را در جهت باد قرار دادن كاري مشكل مي باشد. با توجه به تغيير جهت باد دستگاه نمي تواند به سرعت وضعيت خود را تنظيم نمايد. شايد اين بزرگترين عيب توربينهاي سه پره اي باشد كه در سرعتهاي باد كمتر از 5 متر بر ثانيه كار نمي كند و در سرعتهاي بالاي 25 متر بر ثانيه متوقف مي گردد. تعداد 5 پره از جنس فايبر گلاس طراحي و ساخته مي شود كه اينها به محور اصلي متصل شده و نيروي اصلي را منتقل مي كند و تيغه هاي از جنس قوطي فلزي با روكش پارچه يا فايبرگلاس روي آنها را مي پوشانيم اين تيغه ها تنظيم نيروي باد و افزايش سرعت باد را به وجود مي آورد تكيه گاه از يك شافت توخالي دو عدئد بلبرينگ روي آن قرار داده شده است كه مي تواند محور اصلي روي آن دوران كند و دو بلبرينگ ديگر جهت تيغه هاي عمودي قرار داده شده كه اين اجازه را به شش تيغه مي دهد كه مي تواند دوران داشته باشد و خود را در جهت باد تنظيم كند كه محور اصلي به ژنراتور متصل شده و شروع به دوران مي كند و توليد برق مي كند. الف) قسمت اول يعني استاتور به گونه اي عمل مي كند كه با سيستمي متقارن علاوه بر امكان تعادل و تنظيم خودكار در جهت باد افزايش دهنده سرعت باد بوده و ضمن حذف نيروي منفي باد در پشت پره ها جهت باد را به سمت داخل پره ها هدايت مي كند و در واقع عامل تنظيم سرعت باد و دوران رتور مي باشد. ب) قسمت دوم يعني رتور كه همان پره هاي بيضي شكل هستند نيروي دوراني را به شافت اصل منتقل مي كند. مقطع بيضي شكل اين پره ها كه روي يك منحني دايره اي به وجود مي آيد باعث مقاومت كمتر در مقابل جريان هوا مي شود. دراين پره ها ضريب دراگ پشت پره 0.6 است كه نسبت به طرح ساوينوس (نوع بشكه اي با ضريب دراك 1.2) مقاومت در مقابل باد 50% كاهش مي يابد. استاتور از شش تيغه تشكيل شده است . اين تيغه ها دو تا دو تا با زاويه 120 درجه نسبت به يكديگر قرار گرفته اند. و هر دو تيغه با زاويه معيني مي تواند بهترين راندمان را ارائه دهد. اين شش تيغه مي توانند حول محور اصلي رتور آزادانه حركت كنند و خود را به صورت اتوماتيك در مقابل باد قرار داده و تعادل وضعيت خود را تنظيم نمايند. تيغه هاي استاتور به صورتي نصب شده است كه دو تيغه به اندازه شعاع در داخل قطر و مقابل پشت پره هاي رتور قرار گرفته و اجازه برخورد باد را به پشت پره هاي رتور نمي دهد و باعث انحراف باد به سمت داخل پره هاي بيضي شكل رتور مي شود در نتيجه از تاثير نيروي بادي كه به پشت پره هاي رتور برخورد كند و نيروي منفي ايجاد نمايد جلوگيري كرده و باد را به سمت داخل پره ي رتور هدايت مي كند. جريان باد وقتي به تيغه هاي عمودي (استاتور) برخورد مي كند جريان باد را منحرف كرده و به سمت پره ها (رتور) برخورد مي كند و با افزايش سرعت باد در استاتور دوران رتور را افزايش مي دهد و آن را مي چرخاند و از اين نيرو جهت چرخاندن ژنراتور استفاده مي شود. در نيروگاههاي برقي و توليد انرژي مكانيكي قابل استفاده مي باشد.